***

mrok spowija nas gęsty

zwykle gęstnieje przed świtem

zaczarowane niegdyś dorożki

do lamusów poszły historii…

patrzymy oczami które nie widzą

uszami słuchamy - lecz one nie słyszą

dotykać nam się dzisiaj nie wolno

zamiast tanga zła przed burzą

cisza…

nie patrzymy już sobie w oczy

w windzie tyłem stajemy do luster

i nikt nic nie wie o bożym świecie

niepewność straszna zatruwa

życie…

nadzieja matka głupich

ona umiera pierwsza

potem to tylko formalność

w końcu nadchodzi ta chwila

ostatnie w pustkę

westchnienie

i płaska zielona linia…

***