Czekanie na pukanie

Świątynia i drzewa w lesie

Budziły się do odnowy życia

Pośród ciszy trwała nieustanna rozmowa

Owiewała mnie aureola ducha

Było mi jakoś dziwnie na duszy

Co chwilę z konfesjonału dźwięczało pukanie

Niby stukot dzięcioła w lesie

I drzewa i mnie ogarniało radosne śpiewanie

Widziałem jak dokonuje się cudowne dzieło

Jedno po drugim, owiane wiatrem

I jak rząd ludzi szedł po ścieżce

Ku prześwitowi światła w leśnej gęstwinie

Zamierzałem mój pień poddać badaniu

Leczniczej lutni dzięcioła

Uciszył przylot ptaka, bo usunął

Z pnia spod kory zgryźliwego robaka