Krwawa sygnatura. Sekret Caravaggia na Malcie
tak dużo
pustka Tekst 153 z 196 ze zbioru: samotność
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz / poemat |
| Data dodania | 2023-11-14 |
| Poprawność językowa | |
| Poziom literacki | |
| Wyświetleń | 651 |
czeka na telefon ostatnio nikt nie dzwoni
tępy obojętny wzrok zatrzymany na szkle
w środku duszy ciemno wtedy gdy opadną
emocje nad głową pełną smutnych myśli
nikt prócz ciszy i samotności
nie jest tak wiernym towarzyszem
nie wie co zrobić aby odzyskać radość
każdy esemes pusty jak żołądek węża
nowe teksty
Towarzystwa Ci trzeba - chyba że nikt z Tobą nie może wytrzymać :-)
Albo kobiece towarzystwo ?
Przecież w więzieniu mogło być lepiej - i to piszę z całą świadomością - co prawda pełno dam debili oraz wszelakich kretynów - to może jednak ?
Już na tapczanie
Żadne ssanie
Ćpanie zasysanie
Nie zapełni pustki
W twojej głowie panie
Tańczyć i bawić się /bez wspomagaczy dopalaczy/.
Taniec i zabawa są najstarszą formą ładowania pozytywnej energii
oceny: bezbłędne / znakomite