To miasto od zawsze było we mnie.

W powietrzu unosi się zapach

wczorajszego dnia. Przypomina,

że warto zachować mądrość stuleci.

Jednak świat wokół nas jest inny

- tej przepaści nikt nie zasypie.

Tylko czas potrafi gasić niepokój.

Nie usunę wszystkich przebarwień.

Oporna materia czeka na swoją

godzinę. Zabłyśnie, kiedy dojrzeje.

Siłę muszę czerpać z dwóch źródeł.

Ze starej wiśni, gdzie kos uwił gniazdo

i złotego światła na gotyckim murze.

Czujne oczekiwanie jest początkiem

ceremoniału.