wiosna

jeszcze za mgłami

w snach czarno-białych

wytwór geniuszu

co jednym palcem otwiera nieba

i zsyła na ziemię wędrowne anioły

a z każdym ruchem ich skrzydeł

rozchylają się kwiaty na biodrach kobiet

i przez tę jedną chwilę ludzkiej komedii

znów z poczuciem wstydu

odlecą do ciepłych rajskich ogrodów

lizać rany kosmicznych mezaliansów