pinterest

przyśniłem się sobie w gronie luster

odbijają czas przesuwam palcami po piasku

w zamku mieszka zachód kruszy w słońcu chmury

zrywam kwiaty rosną w cieniu zmrużonych oczu

za rogiem domu obok serca pozszywane

czerwonym haftem myśli mają dar jasnowidzenia

jak cisza żyją dłużej od gwiazd czy skienienia dłonią

pytasz o sens wylanej rzeki jezior jak usta

z brzegami porosłymi głodem pierwszych minut

w powietrzu nietknięta słowem przestrzeń

gotowa pod zabudowę chaty z patyków

burzonej po każdym deszczu