Bo czymże jest życie? 

Zapytałem mędrca. 

– Nie wiesz? – odpowiedział. 

– Nie wiem – do-odpowiedziałem.

Życie jest nonsensem. 

Rodzisz się, by umrzeć. 

I tyle – życie jako koniec.

– To smutne – powiedziałem. 

– A co pomiędzy tym?

Mędrzec pomyślał. 

Pomiędzy jest niesamowite. 

Miłość, śmiech, radość. 

Pięknie bywa czasami.

Nie ma śmierci – jest życie. 

Lecz bywa tak, że zagłada. 

Przychodzi dzika rozpacz, 

samotność, ból, cierpienie.

I wtedy jest śmierć życia. 

Biel zamienia się w czerń, 

kres słonecznego lata.

Takie jest „pomiędzy”. 

– Więc jaki jest sens? 

– Sens? Być może jakiś jest. 

Dla każdego wygląda inaczej.

Szukaj pomiędzy słowami. 

Gdzieś tam na pewno jest. 

Życie i śmierć, a obok to, 

co wypełnia „pomiędzy”.