Tekst 128 z 128 ze zbioru: Promyk świtu
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz / poemat |
| Data dodania | 2025-10-30 |
| Poprawność językowa | - brak ocen - |
| Poziom literacki | - brak ocen - |
| Wyświetleń | 23 |

Szept płomieni
Rodzina Święta otacza ognisko,
Trwa ofiarowanie Dzieciątka Jezusa.
A w jasnych płomieniach szept modlitw słychać,
Do Boga wznosi uwielbienie cna dusza.
Czy tulisz ten płomień, co w sercu się tli?
Nie litera prawa, lecz żywa moc Ducha.
Gołąb czystości, co w górę się wzbija,
I miłość Boża, która twej pieśni słucha.
Czy dbasz o żar tego płomienia w sobie?
Czy odżywiasz wiarą, by jaśniał niezmiennie?
Czy odsłaniasz jego w czynie i w słowie,
By zagubieni dostrzegli zbawienie?
Ochoczo ofiaruj serce Bogu wraz z Nim,
Wtedy będziesz światłem w znanej krainie.







