Tekst 129 z 129 ze zbioru: Promyk świtu
| Autor | |
| Gatunek | poezja | 
| Forma | wiersz / poemat | 
| Data dodania | 2025-10-31 | 
| Poprawność językowa | - brak ocen - | 
| Poziom literacki | - brak ocen - | 
| Wyświetleń | 36 | 

W Dniu Wszystkich Świętych
W ciszy cmentarnej, gdzie liście opadają,
A groby otula chryzantem blask złoty.
W płomyku świec, co mroki rozświetlają,
Bóg przemawia szeptem, wspomnieniem tęsknoty.
W imionach wyrzeźbionych w kamiennej płycie,
W fotografiach bliskich, co jedność rozwija.
W modlitwach cichych, co z serca płyną skrycie,
Bóg przypomina o życiu, że przemija.
W deszczu, co smutkiem ziemię zwilżają pracze,
W wietrze, co imiona zmarłych szepczą włości.
W zadumie krzyża, co myśli kołacze,
Bóg śle nadzieję na spotkanie w wieczności.
W Dniu Wszystkich Świętych, co wśród grobów się zeszli,
Gdzie pamięć o bliskich jakże wciąż jest żywa.
W szacunku dla tych, co przed nami odeszli,
Bóg uczy pokory, do wdzięczności wzywa.



 Krwawa sygnatura. Sekret Caravaggia na Malcie
 Krwawa sygnatura. Sekret Caravaggia na Malcie tak dużo
 tak dużo

 
   



 nowe teksty
 nowe teksty