chciałabym nie być

skryć się w małym pudełku

bez koloru

oczyścić myśli splamione nienawiścią

zagryźć usta aż do krwi

by ból co życie sprawia wytrzymać

palcami wczepić się w kartonową ścianę

i przeczekać tę słabość

w nirwanie własnego nieszczęścia

rozpłynąć się

zagubić we wszechświecie

nieproszona zajrzeć przez dziurkę od klucza

do bramy wieczności

upewnić się że tam jesteś

taki pewny i na swoim miejscu

a potem chciałabym wrócić

i stworzyć się  jeszcze  raz