Tekst 136 z 136 ze zbioru: Promyk świtu
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz / poemat |
| Data dodania | 2025-11-23 |
| Poprawność językowa | - brak ocen - |
| Poziom literacki | - brak ocen - |
| Wyświetleń | 28 |

Chrystus Królu Wszechświata
W koronie cierni, lecz majestatem lśni,
Chrystus Król Wszechświata, w sercach naszych tkwi.
A władzę zdobywa cichą miłością,
Odkupując ludzkość krzyżową maścią.
Na Krzyżu tron, ofiara niepojęta,
Królestwo niebiańskie, dusza w nim święta.
Jego panowanie spływa strumieniem,
Do tych, co Go szukają z uniżeniem.
W chwilach próby, to skała niezłomna,
Wśród burz i zwątpień, wiara niezawodna.
Jego Królestwo trwać będzie po wieki,
W Nim nasz pokój, w zbawczych dłoniach opieki.
Niech Jego miłość rozjaśnia nam drogi,
A łaska z troską , prowadzi nas bez trwogi.
Aż w Twoim Królestwie spokój znajdziemy,
I kantyk uwielbienia wyśpiewamy.
A. D. 23.11.2025







