Jak łatwo jest rozmienić się na drobne, jak łatwo jest ulec

wyświechtanym rytuałom i...

A przecież dusza wierci się we mnie - poezją.

MOJE NOCNE PISANIE

spopielił się zapał słomiany

wystygły naiwne zamiary

skuliło się kruche - potrafię

i talent gdzieś uszedł przez szpary

poddały się myśli odkrywcze

natchnienie uległo bez przeszkód

znużone patosem nawyków

jazgotem problemów o zmierzchu

a miała być łuna w cudeńka

poświata tworzenie do świtu

zabrakło Aurory w rydwanie

Lamposa Faetona - zenitu