Na koniec roku 2025

Znów ziemia daleko od słońca,  

Dzień jest krótki, mróz sople wiesza.  

W umysłach ciemność wierci w kątach,  

Pojęcia dobra ze złem miesza.

Tam barbarzyńca podpala świat,  

Szuka ciepła z piekielnym ogniem,  

Jakby sam wybrał taki dramat,  

I gardząc pokojowym graniem.

W wierzących duszach iskra płonie,  

Miłość, co bieg własności zmienia,

Zdolna  ziemię zbliża do Stwórcy,  

Niosąc na orbitę promienia.