Za oknem gwar ulicy słyszę,

docierający w świadomość powoli,

mimo to myślę i piszę,

dlaczego muszę wszystko spierdolić.

Dym papierosowy szczypie w oczy,

schowany za czterema ścianami,

zastanawiam się dokąd mam kroczyć,

żeby już więcej nikogo nie ranić.

Czy da się zasnąć w krainie

stu bezkresnych snów,

a gdy wszystko minie

obudzić się i powrócić znów.