Ludzie, nie próbujcie zmieniać innych. Dobre rady zachowajcie dla siebie – świat ma ich w bród. Człowiek to skomplikowana istota - bez instrukcji obsługi – sam musi dojść do wszystkiego, co w życiu ważne, żeby odnaleźć cel wędrówki. Nie ciągnijcie za sobą ludzi, którzy tego nie chcą. Pozwólcie zagubionym uwierzyć w siebie, ograniczając działania w ich zakresie. Może okazać się, że szczyt górski zawiedzie oczekiwania osoby z duszą nimfy wodnej. Daremny trud, daleka droga i mozolny powrót pod wiatr, gdy zamiast głosu serca słuchamy cudzych rad. Dawajmy przyjaciołom wsparcie w ich postanowieniach nawet, jeśli nie są zgodne z naszymi oczekiwaniami. Ludzie często dają rady, bo tak jest najprościej, podczas gdy naprawdę wartościowe są czyny. Pożądanym zachowaniem o wiele więcej wskóramy, niż pustosłowiem. Uczmy bliskich jak łowić ryby, zamiast nimi częstować. Pozwólmy ludziom się rozwijać, wierzyć w siebie i podążać własnymi drogami. Może wydawać się to trudne w stosunku do najbliższych. Jeśli obawiamy się, że stracimy ich, gdy przestaną nas potrzebować, to jesteśmy w błędzie. Wyobraźmy sobie pięknego motyla, który przysiada na dłoni. Z obawy, że odfrunie zaciskamy palce dłoni, wtedy motyl odlatuje. Co dzieje się, gdy trzymamy ją płasko? Cieszymy się z towarzystwa skrzydlatego przyjaciela. Podobnie jest z miłością. Nie można złapać jej w sieć ani poskromić. Złota klatka nie zmieści uczuć. Jeśli dać miłości trochę swobody, to z pewnością wróci. Zatańczcie podniebny taniec z ufnością patrząc w gwiazdy, a spełnią wasze marzenia.