BAWARSKI LAJKONIK 

pęka ze zgrzytem wysłużona liczba 

kiedy się północ brzemienna rozpycha 

wiążę na supeł roczną sinusoidę 

cichą modlitwę w pośpiechu przełykam 

mierzę sklepienie barwami rakietnic 

przecieram oczy chusteczka przemaka 

o spaniu mowy nie ma! no bo przecież 

jakże milczeniem witać niemowlaka 

odkładam myśli na późne śniadanie 

roztropność mędrca zgniatam pod językiem 

nieważkość frajdą kończyny wypełnia 

i już bawarskim trącam lajkonikiem