Przyjemność wielka czytać cię, xymo.
Uśmiechnęłam się do chwili, kiedy "diabli biorą rozum".
Ciekawa puenta.
Zatrzymuję się w tym wierszu, jakby isteniał tylko ten opisywany świat. Odpoczywam od siebie i swojego życia, choć to opisywane też nie jest proste.

Czas młodości - czas eksperymentowania z własną żywotnością i testowania wszystkiego na sobie samym, czyli na własnych błędach.

Jakby /jak u podrzuconej sierotki-kukułki/ nie było ani własnych rodziców, ani żadnego wcześniejszego doświadczenia

Czym jest tytułowa czarna dziura?

Zasysającym wszystko niedoborem = brakiem?

Jeżeli nie masz oparcia w żadnej wiedzy, nie masz żadnych praktycznych wzorców ni instrukcji, poruszasz się wyłącznie po omacku i wszystko robisz jedynie instynktownie lub "na czuja" - a wówczas trudno zachować jakikolwiek spokój (patrz nagłówek cyklu poetyckiego) i bodaj cień optymizmu.

Choćbyś nie wiem ile tej bitej śmietany zlizał z wszystkich części ciała, czarna dziura murowana jak w banku.

Podstawowym źródłem większości naszych lęków jest n i e w i e d z a