pochowani bez krzyża w rowie

gdy ziemia była w gniewie

za moją i twoją prawdy nasze

całuję pamięć kruchą i od ciebie

*

prawda jedna niczyja

bez ducha taka mała

ważka co się z lotem zmaga

jedna wielka zwykła z chleba i ciała

*

smutek bez powodu

miłość cała w ranie

obejmij wieczór jak surowy ojciec

nic już się nie stanie

*

złościsz się rzeka wiry skręca

jak kochać gdy deszcz niepogoda

przyjmij uśmiech z liściem jesienny

cichy zwykły jak skromna lebioda