lustereczka bardzo różne

kwadratowe i podłużne

w każdym zakamarku miałam

chętnie w nich się przeglądałam

gdy w metryce lat niewiele

to prawdziwi przyjaciele

rozmawiałam z nimi wiele

w dni powszednie i niedziele

dziś niechętnie sięgam po nie

z niepokoju drżą mi dłonie

one szczere są jak dawniej

lecz ja prawdę gorzej trawię

już większości się pozbyłam

dwa z dziesięciu zostawiłam

w mej torebce jest służbowe

do poprawy ust gotowe

gdy przeglądnąć w nim się zdarzy

widzę tylko fragment twarzy

zanim prawdę rzec mi zechce

mówię że go słuchać nie chcę

lecz okrutne mam w łazience

przy nim trzęsą mi się ręce

strasznie to jest frustrujące

lustro mieć powiększające

muszę widzieć co maluję

wzrok mi już nie dopisuje

więc odkładam je czym prędzej

by nie dojrzeć czegoś więcej

odruchowo się przydarzy

zerknąć weń bez makijażu

jęk i krzyk z mych ust wyłazi

własny widok mnie przeraził

zbiega cała się rodzina

gdy potwora w rękach trzymam

już w porządku ledwie bąkam

przestraszyłam się pająka