okruch zaledwie dotyk go nie rani

świadków narodzin wokół siebie zbiera

niech się ucieszą widokiem matki

delikatniejszej od motyla

ręce dziewczęce głaszczą nieporadnie

drżą z bólu z zimna

nakrycie głowy zasłania wysiłek

spocone czoło pulsuje rytmem życia

upięta suknia dookoła ramion

wisi nadmiarem jak skrzydłem

dziecko w nią ukryć chce

przed całym światem

spuszczonym wzrokiem szuka wyjaśnienia

dlaczego szopa zwierzęta anioły

a ojciec milczy a duch słucha

bicia jej zlęknionego serca