Oto dylematy polityczne, które w poetyckiej formie sygnalizuje nam nasz kolega z portalu, kolega Rozar, człowiek szczerze zatroskany tym, w którą stronę podąży nasza rodzima łódź po wzburzonym politycznym oceanie. Wszystko w rękach ludzi, ale tylko Wszechwiedzący zna przyszłość...

Roztropność jest wielką cnotą :) I tej zasady bym się trzymała, aby nie pozostać zdradzoną.

Serdecznie :)))

Obym się mylił: przykładanie jednak tej samej miary dzisiejszych judaszów do ich ewangelicznego mistrza, uważam że jest z niekorzyścią dla tego drugiego. Gratuluję wiersza!

Komentarze ciekawe i trafne - dające do myślenia a nawet zadumania .
Pozdrawiam i z przyjemnością widzę ponownie Befanę :-)

Niekiedy przychodzi mi taka myśl, której sedno tkwi w tym; Polską rządzi nieczysta Siła z ukrycia troskliwa byśmy się permanentnie różnili w poglądach i nie zdobyli się na jedność obywatelskiej myśli.

To edukacja oraz wychowanie kontrolują nasze społeczne zachowania. Parafrazując znane powiedzonko Zamojskiego/Modrzewskiego/Staszica, powiemy dzisiaj: jaka szkoła - taka Rzeczpospolita.

A jaka ta nasza szkoła, każdy koń widzi: wysoko wykształceni Polacy nadal nie znają ni dekalogu, ni współczesnego prawa, ni własnej konstytucji, a przecież

NIE MA SPRAWIEDLIWOŚCI TAM, GDZIE LUDZIE NIE ZNAJĄ ŻADNEJ MIARY

Jutrzejszy Judasz
To Judasz dzisiejszy,
A ten dzisiejszy
Jest Judaszem wczorajszym.
Skoro zdradzasz żonę
I własne dzieci,
Zdradzisz też Ojczyznę.

Kłopot w tym, że wolimy opluć Chrystusa, a podać rękę Iskariocie.

To podawanie reki Pani Emilio jest znamienne - tak jakby ludzka natura wolała miast światła półmrok .