Nie bijmy śmierci czołem

Nie stawiajmy na piedestale

Ciągle za nami błądzi

I prześladuje stale

Koniem trojańskim tratujemy

Świętości naszej ziemi

Dla szału posiadania

I haniebnego świętowania

Myślami karmimy pseudoideały

Słowa i myśli wykrzywiamy

Na ustach naszego przygnębienia

Mrok nas otacza rozdrażniony

W krzywym zwierciadle twych idoli

Śmierć się panoszy oszalała

W radosnym jej uścisku

Wyzwolić się nie zdołasz

Z ust naszych pobielałych

Nie wzrosną żadne słowa

W zapadłych oczodołach

Wyrosną słowa Boga

Na końcu sznura dyndamy

Nicością światła wypełnieni

Błagajmy Boga ziemi

Swym mózgiem skamieniałym.