Podobno niebo jest bardzo daleko i raczej tam nie zdążę

Lecz w każdej chwili życia niezmiennie niebo trwa w mojej głowie

Co niesie jutra chłodny świt odkryje znów na nowo

Na ogół chyba lepiej żyć w zgodzie ze swoją głową

Piekło głęboko pod ziemią, dobrze ukryte, zakopane

Co rusz nachodzi mnie pewna myśl, że chyba tam nie dojadę

W czyśccu, jednym z odległych miejsc, tańczą anioły oraz diabły

W wiecznej wędrówce cichy sens wciąż nęci zapachem prawdy

Tysiące zapisanych ksiąg na wiele z pytań nie odpowie

A ja uparcie szukam raju bram w pełnej zagadek własnej głowie

Korowód myśli błękitnym snem wiruje w cichej dali

Jesteśmy wszak Wszechświata częścią, z osobna tacy mali

W każdej istocie ten sam Bóg magicznym głosem szepta

Powtarza cicho lecz uparcie że tylko miłość przetrwa

Co czujesz ty I co kocham ja w jedności Świata ogrzewa słońce

Niebo daleko podobno jest, za życia tam nie zdążę