Uśmiecha się nawet Krysia,

chociaż od dni wielu,

a także dzisiaj, łupie ja

w kościach cosik. Jakby

reumatyczne jakieś,  chochliki.

Ale Krysia, robi przed nimi

uniki w usmiechy. Boli ja, a ona

ręką macha i się smiechem

zanosi. Wcale o litość nie prosi!

Tylko smiechem chochliki bólu

wygania i z robota na Zielonym

Pięknym podworzu pod Ustka

zaiwania. Wszędzie jej pełno,  gdzie robota!

Więc nawet choroba jej nie pokona.

I nie dziwota.Na chorobę czasem

najlepsza  robota. A

śmiech wszystko leczy!

Nawet To! Czego nie pokona

Pan Lekarz!