nie walcz z wiatrakami

Don Kichocie młody

przysporzy ci to smutku

nie doda swobody

raczej się przypatrz śmigłom olbrzyma

w zachwycie nad nim chwilę się zatrzymaj

wiatrak swą piosenką

przywoła dla ciebie

dawne i nowe światy

ożywi na niebie

zobacz na obłoku płynie w twoją stronę

wierzchowiec Rosynant z grzywą rozwichrzoną

z nozdrzy bucha para

wierzgają kopyta

myślisz że to widzenie

że to zdarta płyta

patrzeć w obłoki i z nich czytać siebie

ktoś też patrzy jak ty i ciągle nie wie

jak ujarzmić wiatraki

w nich obrócić śmigła

Sanczo Pansę przekonać

Dulcyneę wybrać

jak nie być śmiesznym kiedy dorastanie

wszystko zacznie odmieniać wyzwaniem się stanie

w tym rzecz by szukać

a w szukaniu badać

uczyć się i kochać

życiu szczęście nadać

jedną ręką sięgać wysoko do śmigła

drugą poznać technicznej wiedzy prawidła

jeszcze raz spójrz w górę

właśnie się wyłania

obraz twej przyszłości

twojego działania

niebo zapowiada śmigłem poruszone

drogę z Don Kichotem lecz w przeciwną stronę