z a p a c h   r ó ż

sztuka pięknem nasycona

pragnę piękna gdy czuję zapach twojej skóry

b ł ę k i t   n i e b a

spokój z ziemi przepędzony

jestem wygnańcem skazanym na wieczny błękit twoich oczu

j a s k r a w o ś ć   s ł o ń c a

życiodajne źródło światła

wybieram mrok bo w nim tylko ty jesteś jedyną jasnością

d o s k o n a ł o ś ć   w i ę z i

dwie strony medalu

pragnę takiej jedności gdy odwracamy się do siebie plecami