Mgławica 52, św. Piotr pośród skał i pinii, św. Magdalena, niebiosa... Tak, to jest odlot. Czysta galaktyka!

Czy to się nam podoba, czy nie, człowiek JEST istotą duchową /myślącą/

i to dlatego od zawsze uczy się wciąż nowych rzeczy i zgłębia mikro/makrokosmos /łącznie z własną w nim mizerią/.

Tak zostaliśmy skonstruowani

Gdyby ktoś nie zrozumiał, o jakiej skali ludzkiego potencjału myślowego tu /z grubsza/ mowa, wskazówka wyjaśniająca.


Mgławica nr 52

(patrz cały ten wierszyk wraz z wszystkimi nagłówkami)

- to ta na nocnym niebie gołym okiem niewidoczna słynna M52 /wykryta dopiero przez lunetę w 1774 r. przez Ch. Messier`a/ północno-wschodnia gromada gwiazd w konstelacji Kasjopeja. Od Ziemi dzieli ją

- bagatelka! -

plus/minus 2-7.000

LAT ŚWIETLNYCH

Przemnóż prędkość światła /300.000.000 metrów na sekundę/ przez ilość sekund w roku razy minimum 2 /maximum 7/ tysiące

- a się dowiesz, jak daleko od ciebie ta mgławica jest

litera V powraca
krwią na swoją galaktykę

(patrz konkluzja końcowa)

V - to /jak Victoria/ kultowy dla całej europejskiej kultury, w swej istocie tożsamy z chrześcijańskim krzyżem, krwawy /ociekający krwią/ z n a k /pyrrusowego/ zwycięstwa

Mamy właśnie czas Wielkanocy, celebrowany przez nas Czas Zmartwychwstania Boga-Człowieka /jak pies powieszonego na ociekającym krwią krzyżu/.

R O Z P I Ę C I E /w tekście/

między Nieskończonością a św. Magdaleną u stóp Konającego

to ten nie do ogarnięcia /przeciętnym rozumem/ dziki kosmos penetrowanej przez Poetkę Czasoprzestrzeni