Tekst 14 z 234 ze zbioru: Dialog na dwa krzesła
| Autor | |
| Gatunek | poezja | 
| Forma | wiersz biały | 
| Data dodania | 2018-04-18 | 
| Poprawność językowa | |
| Poziom literacki | |
| Wyświetleń | 2828 | 

Chodź, napiszmy wspólny wiersz!
Podwoimy liczbę pytań - z takiego budulca
można wznosić drapacze głów.
Znajdziemy alternatywne puenty
i podwaliny pod kuszące dwuznaczności,
retoryczne figury. No chodź,
pomalujemy na biało. A kiedy zszarzeje,
włączymy rymy - wewnątrz wersu o tym,
że poeta - też człowiek - istota społeczna.








oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
Pozdrawiam, Zingaro :)
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
Nie siedź, Kochany/-na, jak bezmyślny śnięty karp; "chodź, napiszmy wspólny wiersz!" bo bez tego Twojego współudziału wszystko, co tutaj nie zobaczysz, pozostanie nic tylko makulaturą.
Istotą człowieczeństwa jest nie dewastacja czy destrukcja - a twórczość i współtworzenie.
oceny: bezbłędne / znakomite
Pozdrawiam