nie chcę być książką, ani e-bookiem 

z wyborem pociech i afirmacji - 

na tyle wartą, ile wyszukasz 

dla siebie, ze mnie, spomiędzy spacji. 

a potem pójdziesz we własne sprawy - 

ważne terminy, problemy, kwestie. 

dopiszę sobie niechcianą puentę, 

że wrócisz, gdy się spieprzy coś jeszcze, 

szukając znowu w otwartej księdze 

kogoś, kto z chęcią wyciągnie rękę. 

nie chcę być książką. ja też chcę czytać 

troskę i pamięć. karmiąc egoizm. 

zawracam w smutek - do pamiętnika, 

który mieć serce bardzo się boi, 

zanim zatrzaśniesz stronice z hukiem, 

a ja zastygnę książką, e-bookiem.