Jeśli Bóg by nie istniał, to faktycznie istniało by Nic i To też byłoby święte, dobre i piękne. Dziękuję za wiersz!

Dziękuję za komentarz!

Wiersz piękny, porywający,optymistyczny, a pierwszy komentarz równie interesujący,inspirujący.

Dobrze, że jest.

A jeśli Bóg jest materią? Wszystkim? Metaforycznie jest pod każdym kamieniem, a dosłownie mówi o sobie: "Jestem, który jestem". Zatem wszystko, co jest, jest boskie. Bóg jest wszystkim, natomiast ludzie użerają się o jego koncepcje i wynikające z nich zasady. Na tym próbują budować społeczności.

"Gdyby Boga nie było, należałoby go wymyślić" /Wolter/ - i przez życie w słonecznej orbicie wśród tylu miliona dróg "iść, zawsze iść w stronę Słońca" /A. Mogielnicki/ - zauważmy - Boga-Słońca, co nawet "głupie" rośliny - pozbawione głowy i nóg! - czynią w ramach tzw. fototaksji dodatniej.

Czy są to "Ojczyste kwiaty" (patrz tytuł zbioru), czy inne cykle tego samego Autora, to bardzo monotematyczna, przewidywalna liryka, mierzona sztancą.

Ukoronowaniem tych wszystkich kalekich niegramatycznych bezbożnych nonsensów jest wers

Biegnąc w pragnienie dobrej edycji
W obraz wstawić triumf renowacji

Kto tu jest podmiotem lirycznym? Fundamentalny dla ludzkości temat:
"Istnieje czy nie istnieje Bóg?"
autor potraktował jak ścierkę do wycierania butów. Ks. J. Tischner, filozof i poeta, powiedział: "Co to jest nic? Pół litra na dwóch." Świat bez Boga - to jest to nic. Na dwóch!

W krytyce literackiej masz co najmniej kilka ścieżek interpretacyjnych, w tym wybór:

albo ocena tekstu w strumieniu podobnych/identycznych tekstów i n n y c h twórców,

albo ocena rzeczonego tekstu na tle r ó ż n y c h utworów innych autorów

/ale zawsze tego samego gatunku literackiego/

czyli np.

czyjeś /najczęściej anonimowe/ śpiewki dziadowskie w obrębie innych /anonimowych/ śpiewek dziadowskich

LUB

śpiewki dziadowskie w zestawieniu z np. Leśmianowskimi śpiewkami kalekującymi.

W gatunku *poezja religijna* mieszczą się wprost niezliczone

i arcydzieła,
i dzieła,
i dziełka,
i bezdziełka

- i potworki,

i wszystkie one znajdują swoich Fanów i Odbiorców /i ich poklask/. I tylko w tym sensie nawet dadaistyczne bla-bla-bla i ple-ple-ple /oraz kuku-na-muniu/ mają walor dzieła literackiego i warte są publikacji.

TO ODBIORCA

A NIE AUTOR
CZY KRYTYK

DECYDUJE
O POCZYTNOŚCI
O OGLĄDALNOŚCI
O BRANIU

I O WZIĘCIU

Oceny bezbłędne/znakomite
przeze mnie tu wystawione
motywuje optyka

potworek w strumieniu innych takich samych potworków

Do Leśmiana stąd jak do Mgławicy Oriona - i każdy /nawet koń/ to chyba widzi

Chcąc posiąść lot orlęcia
Bez pompy i zadęcia,
Trzeba mieć łeb Pegaza,
Nie osła czy oślęcia.

Nie ma życia bez Boga!

Jakoś tak się składa, że po każdym rozwiązanym problemie fizycznym, bo świat opisuje fizyka nie Biblia, Bóg znów chowa się za horyzont.

Wiem, ktoś pewnie przywoła utytułowanego popularyzatora fizyki i kosmologii księdza profesora Michała Hellera, przecież laureata nagrody Templetona. Rzecz w tym, że nie jest to nagroda w dziedzinie fizyki, ale w dziedzinie krzewienia wiary, jakby ktoś nie wiedział. Co za horyzontem współczesnej wiedzy to Bóg, jeśli miałbym pokrótce o wyżej wspomnianym. A na poziomie kwantowym fizyka gra w kości, jeśli się odnieść do Einsteina, który nie czuł fizyki kwantowej. Otóż gra, co udowadnia analiza nierówności Bella. To tyle.