*dedykuję Aurorze

wiatr wpadł pod czapkę, zagrał w uszach;

grzywy układa, pędzi, szarpie.

błękitne muszle okrył piaskiem.

martwa natura - nigdy martwa -

tyle żywiołu, że aż trudno

chwycić w obiektyw - kadr pulsuje.

wstrzymany oddech - po horyzont

zachodem się purpurzy. czuję

tętno i lęki albatrosa -

spłoszony zerwał się do lotu.

z dala od jutra i od wczoraj,

od szczęść mniemanych i kłopotów.

niebo tak bliskie. szum wycisza

każdy dysonans trwożnej myśli.

odciskam ślady, kontempluję

fal hipnotyczny, szumny wyścig.

------------------------

*fotografia własna