Łzy płyną przerażone

Uśmiechy gasną bez słów

Burza szaleje nad domem

Z wściekłością wyje

Wrzasku bezlitosny wiatr

Zrzuca na głowy dach

Iluzoryczne sypią się mury

Trwogą wirują podłogi

Stropy pękają

W krzyków lawinie

Niepewność płacz

Rusza karuzela mar

Pędzi żałobny korowód

Gardło i serce

Znów mrozi strach

To miłość ginie