chłodem ściętych kwiatów

czytam twoje kroki

sen rozpada się kalejdoskopem kryształów

i tylko oddechy przymarzają na samotnych klamkach

gwoździami rozpinam wspomnienia

dotykam miejsc

zamieniam spojrzenia na myśli

ile w ścianach można pomieścić uśmiechów

na małym kawałku podłogi tysiące stóp

i tylko jedna łza

zatrzymała się na ciepłym policzku

jakby czekała na ostatni oddech