gruszki w grodzie dojrzewają. 

winorośl gnie się pod ciężarem, 

a we mnie zastygł smak koszteli, 

które na łące dogasają - 

tuż obok drogi 

(Boże drogi!) 

i tylko wiatr się w polu żali. 

owoce w trawie - ktoś podnosi - 

zatrzymał auto nieopodal. 

zebrał ich kilka na poboczu, 

jak dary słońca, zanim w drogę... 

do swoich światów 

(mój ty świecie!) 

pachnie kosztelą moja jesień, 

jak głupiej, głupiej, która chciała... 

lecz pamięć (jędza) bywa trwała.