Mikesz-u, nieodmiennie zachwycasz słowami.

P.s. "W kamienicy poetów gdzie elewacje zdobi liryka" czytam te słowa pod sklepem...prozaicznie ;)

Dużym niefartem jest się rozminąć...:)

Oczywiście, że ja pod tym sklepem -to takie prozaiczne. Żeby była jasność, bo trochę tak po babsku zagmatwałam, hihi ;)

Agnieszko,Erato
dziękuję za komentarze.
(no tak, z tym sklepem, mogło by...)

Niefart tutaj (patrz tytuł) potrafi wywrócić cały nasz świat do góry nogami. Nie nazwiesz niefartem fakt, że twoja lodziarnia już jest zamknięta, bo to całkiem nie ten kontekst.

Jaki więc kontekst mamy w tym pięknym wierszu filozoficznym?

Biblijny?

Że tak właśnie jest, czytamy już w 1. strofie:

nad brzegiem Jordanu
rozminęliśmy się
z Janem

Czyje życie z kretesem wywróciła ta odwieczna mijanka?

Także... nasze? Także nasze... życie literackie?

Przeczytajmy uważnie ostatnie wersy. Kamienica, do której zamkniętych drzwi wszyscy tak od tysiącleci kołaczemy, to chyba jednak nie lodziarnia, prawda? Nie ten format i nie te gabaryty

O którego Jana chodzi w tym kontekście? O proroka Jana Baptystę? Tego, którego czczą i prawosławni, i katolicy, i holenderscy i austriaccy baptyści?

O tego, który ochrzcił o rok od siebie młodszego Chrystusa??

Co to znaczy "kogoś ochrzcić"?

Nadać mu mówiące imię?

/tutaj miano poety, przed którym wszystkie drzwi i bramy otworem/

Co z tego, że masz melodię /z Bożego szlaku/ zapisaną na obu dłoniach, skoro mijanka z Janem - co za straszny niefart!! - skutkować może jak u ciebie dozgonnym pogubieniem na twoim własnym /poetyckim/ terenie?!

Nie jesteś ochrzczony!

Przypominam:

literatura - to nie spowiedź Autora!

Jak zrozumieć jakiś cudzy tekst, kiedy nie znasz ni jego języka, ni kontekstów, które towarzyszyły jego napisaniu? Przecież sam w swojej własnej poetyckiej t2órczośc8 zmagasz się z wiecznie zamkniętymi drzwiami!