Tekst 17 z 23 ze zbioru: Rok ów się kłania
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz / poemat |
| Data dodania | 2011-12-11 |
| Poprawność językowa | |
| Poziom literacki | |
| Wyświetleń | 2949 |

Umierałaś
a ja się patrzyłem –
bo cóż ja robiłem więcej
a co dopiero żeby na lepsze.
Ale i tak śmierć twoją mamo
wszyscyśmy przegapili –
kochane dzieci
jak jeden mąż.
Bo to co się stało
co by nie mówić – to kaplica
że ja dzisiaj mogę tylko
powiedzieć – wybacz.








oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
(patrz nagłówek wiersza)
z pierwszych Najpierwsza,
wszyscyśmy Ciebie przegapili
w tamtej odchodzenia chwili.
Dzisiaj nas czeka to samo.