Bańka mydlana

unosi się

zwiewna połyskliwa

jak duch ulotna

lustrzana planeta złudzeń

płynie w akwarium pokoju

najeżonym przedmiotami

drga kolorami

moim oddechom bliska

staję w oknie na dziesiątym piętrze

w dole połyskuje

nęci gwiazda śmierci

mogę skoczyć

skończyć

cud pryska

zostaje kropla

wilgotna plama

w kosmosie

ślimak czarnej dziury