Pierwszy krok

Dopiero pierwszy krok na księżycu

Pozwolił człowiekowi wyjść z zastoju

Ujrzeć wszechświata w ogromnym obliczu

Doświadczyć kolejnej fazy rozwoju

Z ewolucji wyrwać się w dziecięctwo

I odzyskać  jasną wspólnotę Boga

Rozwijać obraz i  podobieństwo

Do mieszkania w niebie zbawcza droga

Jako drobina boskiej potęgi

Co dostała opiekę nad wszechświatem

Ona wpisuje do Żywej Księgi

Owocną egzystencję siostry z bratem

Przyjąć  wojaż zaświatów w kolędzie

Co lecą na ziemię niezmiennym pędzie

I na tle wzbudzonej światła wstędze

Żyć tym co wspólnym ideałem będzie