DO PANI ...7

Zaskoczony wdziękiem, pochłonięty ciałem

Nie zdążyłem szczelnie opatulić duszy

Bezszelestnym świstem płomiennego grota

Przemknęłaś na strzale z czarodziejskiej kuszy

Zanim blask pochodni rozświetlił szczeliny

Zanim straż zebrałem w najprzedniejszych zbrojach

Zawstydzona i śliczna stąpałaś nieśmiało

Po zaułkach, uliczkach, wreszcie po pokojach

Mego życia, co twierdzą miało być warowną

Przed nieznanym gościem, pełnym niespodzianek

Zapachniałaś kwieciem ziół, niezwyklej mocy

Zapachniałaś rosą, jak wilgotny ranek

Wstrząśnięty urodą nie zdążyłem tarczy

Unieść ponad głowę, by przysłonić oczy

Zdumiony zastygłem niczym wódz bezradny

Pieszcząc w myślach ukradkiem obraz Twój uroczy