––?/––

cyrkulacja ognia w pętli kwaśnego czasu

cytrynowe czarne kruki

lodowe kra skrzydełkami

roztapia skostniałe łzy

diamentowym

popiołem

w srebrnym miodzie

na złotym księżycu

zapłaci ciemną stroną

niewidoczna śmiechem i płaczem

nawleka biało czarny horyzont

w zaciszu niedoskonałości

na ziemi

gdzie oczy koloru liści

utkane z chwastów

niewinne latorośle snów

na brzegu krwawego

kołyszą nitki kościanych muszelek

puszyste echa dzwonkami ciszy

zakrzywiają smak ziarenek

kawy

na półce w kuchni

obok konfitur w przezroczystym więzieniu

a kot na zapiecku czeka sennie

w zaułku zniecierpliwienia

marzy o rześkim morzu

znaczy ryby halucynki

wstęgą nieskończonych

bałwanów