na skraju lasu chatka samotna

co domem była pod jasnym niebem

teraz to tylko wiatr wierny został

zamknięte okna

dawnym wspomnieniem

tam u podnóża wśród horyzontów

okrągła łąka całuny śnieżne

i ślady ludzkie słabo widoczne

w oku stęsknionym

zakrytym bielmem

gdy echo wróci w szumie listowia

wiosna zakwitnie kwiatów spojrzeniem

to znów się wszystko do życia zbudzi

słońcem wysoko i w ptaków śpiewie

<Obok>

na skrawku ciszy

przysiadł dźwięk

chce ją pokochać

wie

ona też

do miłości

pragnie go skłonić

lecz nie pasują

do symfonii