Rodowe drzewo

Wśród poranionych drzew Europy

Nie słychać pieśni minionych pokoleń

Już nie dążą w słoneczne stropy

Przystań znaleźli wśród kąśliwych ocleń

Gdy usłyszy w swej okrutnej doli

Płynącą słodycz w pieśni drzewa „ BARTEK”

Pozna jak osąd pokoleń boli

I przenika żarem istotę człeka

Konary targane zakusami

I pychą świata toczących się dziejów

Z fontann świątyń obdarza darami

Heroicznych cnót wśród gwieździstych bojów

Niechaj wynurzenia z pieśni drzewa

Rosnącego na świętokrzyskiej górze

Co przesłanie proroków opiewa

W pieśni leczy rany w trwającym chórze