czyhaniem się wszystko zaczyna 

na światło na życie na miłość 

zza węgła czai się los 

i to nie żadna zdrapka 

ani zapisy w gwiazdach 

woda się w rzece nie wraca 

choć niebo jednakowo błękitne 

zasadza się strach przed życiem 

po którym umieranie przypomina 

innym że śmierć naprawdę istnieje 

i nie ma oczu wpatrzonych inaczej 

i usta w pół słowa zamarły 

można przeglądać się w noskach 

ostatnich butów od ryłki 

ale oczy ktoś zamknął bo trzeba 

a szkoda 

umiera się dokładnie siedem minut 

niech mu ktoś otworzy oczy 

zanim umrze naprawdę