Tekst 79 z 177 ze zbioru: samotność
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2021-10-26 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 957 |
więc jest nikt jej nie zna
ona o każdym pamięta
podasz jej dłoń
przyjdzie kres na kres
życia masz jak na łyżeczce
więc żyj z całych sił
ciało nie metal
nie rdzewieje
wybłagam odrobinę czasu
by zaznaczyć miejsce na marginesie
po to by ktoś zapalił znicz
zastanowił się po co tu być
zostawić na słowo
choć jedną linijkę
Mamy pamięć zaledwie i nie zawsze do pradziadków. Prapradziadkowie są nam obcy co zresztą nie dziwi bo mammy ich naprawdę wielu.
Pozdrawiam:)