ze lęku co jak sen zły

z myśli o poranek czy

zmnoży dreszcze z ochładzania

z łez majaczących mi

chcących wprosić ciężkość chwil

dudnić krokami o ściany

samotności. by brak

nie doskwierał nam za dnia

rozchodzimy się w oparach

mocy ciepłych

zatęsknień