odkąd ciebie nie ujrzałam

tęsknotą głaszczę

płowe skrzydła

jak pergamin

delikatnie nasiąkam

źrenicy nienazwaniem

czekam

jaskółki płaczą raz ostatni

a potem osychają

pobladłe rozległe

i zmartwych połaci

kwiat się budzi

ćwierkiem pierwszym

oznajmia radość

z twojego istnienia