zmarszczki jak dwa wyschnięte  koryta rzeczne

rozchodzą się na mojej twarzy

od okolic nozdrzy omijają kąciki ust

i lekko zacierają

gubią w okolicy  podbródka

kurze łapki    bez botoxu    tworzą  bruzdy przemijania

nostalgicznie między nami

tak  spokojnie

żadna melodia już nie daje ukojenia

cisza

przeciagam  się w chmurach  na welonie ślubnym

po wypalonych bezdrożach bezcielesnej  podróży

ląduje w gwiazdozbiorze   Wielkiej niedźwiedzicy

potem wracam przebrana

w wiosenne kwiaty

wypatruję  cię w pustych przestrzeniach

akacje w tym roku pachną  zupełnie inaczej

na moich  wiotkich ramionach  plecach

gęsia skórka  dreszcze

zapowiadają chorobę

ty   cierpisz    na echolalię  zaniki pamięci

zostawiająć mnie co dzień z tym beznadziejnym zapytaniem

Comment ça va?

* 12 /05/2023