W porywach zawzięcie niepewnien się miotasz

pomiędzy własną ciszą a moim oczekiwaniem

wiem że sens trąci bezsensem co śmieszne

nie dla mnie a dla mnie wieczne wypatrywanie

bezcenny spokoju

a zupa na stole wciąż w jednym talerzu

wystygła nie znając towarzystwa drugiego

na przemian odgrzewam nadzieję w zwątpieniu

zwietrzało wystygło wschodem dnia zbiegłego

to samo chociaż całkiem inne nic