Będziemy rysować uroki zimy

Świat okrył się bladym popiołem

Obcy jesteśmy na tej ziemi

Choć trwamy już tyle lat

Przecież ten łuk – po co mi on?

Po co ta strzała, rzucona niedbale?

Nie chciałem walczyć – miałem swój świat.

Zabraliście wszystko, nawet sen.

Patrzę uroczyście, poważnie

Na tę twarz w czerni otuloną

Płatki delikatnie muskają skroń

Lecz nie ukryją zwiędłych kwiatów.