Prolog: Mrok nad Ziemią

Rok 2557. Ziemia, choć zaawansowana technologicznie, wciąż pulsuje pradawną magią, ukrytą w tradycjach kultur, które przetrwały wieki. Ludzkość sięga gwiazd, ale w cieniu galaktyki czai się Zalthar, władca Imperium Ciemnego Pulsaru. Jest istotą z czarnej materii, której moc wysysa życie i magię z całych światów. Jego cel? Zniewolić Ziemię, zniszczyć jej mistyczne dziedzictwo i podporządkować ludzkość swojemu mechanicznemu porządkowi. Jego flota, składająca się z czarnych statków o kształtach przypominających monstrualne insekty, nadciąga, rzucając cień na planetę. Lecz na Ziemi rodzi się nadzieja – pięcioro magów, każdy reprezentujący inną tradycję, zostaje wybranych przez los, by stawić opór tyranowi.

Akt I: Zgromadzenie Strażników Magii

W syberyjskiej tundrze szaman Tugan, mężczyzna o oczach jak lód i brodzie naznaczonej mrozem, odprawia rytuał przy dźwiękach bębna. W transie, przez święte lustro toli, widzi wizję: czarna flota Zalthara pożera gwiazdy, a Ziemia tonie w mroku. Duch orła, jego przewodnik, szepcze o konieczności zjednoczenia pięciu dusz, by ocalić świat. Tugan wysyła świetlistego wilka, ducha przodków, by odnalazł pozostałych.

Na Haiti kapłanka voodoo, Mambo Zafira, odprawia ceremonię dla Papy Legby, strażnika skrzyżowań. Gdy rysuje veve w pyle, płomienie świec migoczą, ukazując wizję wilka Tugana. Zafira, z maczetą poświęconą Ogounowi i amuletem loa, przyjmuje wezwanie, gotowa walczyć w imię wolności.

W Chinach daoshi Liang, mistrz taoizmu, medytuje na szczycie góry Tai Shan. Jego jadeitowy talizman pulsuje, gdy wilk pojawia się w jego wizji, przekazując ostrzeżenie o Zaltharze. Liang, z mieczem z brzoskwiniowego drewna i zwojem zaklęć, wyrusza, by przywrócić harmonię.

W Brytanii druidka Aeloria, stojąc w świętym kręgu Stonehenge, słyszy pieśń gwiazd, którą niesie wilk. Z laską oplecioną jemiołą i sercem pełnym odwagi dołącza do misji.

W Australii zaś kadaicha Warrin, wędrowiec Czasu Snu, śni o przodku-kangurze, który prowadzi go do świętej skały Uluru, gdzie znajduje kryształ pulsujący kosmiczną energią. Warrin, z torbą rytualnych bumerangów, przyjmuje wezwanie, gotów bronić Ziemi.

Piątka spotyka się w eterycznej przestrzeni Czasu Snu, stworzonej przez Warrina. Tugan, z powagą w głosie, mówi: „Zalthar chce zgasić naszą magię, która jest duszą Ziemi. Musimy działać razem.” Zafira, z ogniem w oczach, przysięga na loa, że nie pozwoli tyranowi zwyciężyć. Liang proponuje plan: odnaleźć Płomień Ziemi, statek pozostawiony przez Córki Gwiazd, i połączyć ich magie, by stworzyć broń zdolną zniszczyć Zalthara. Aeloria i Warrin zgadzają się, a ich dłonie łączą się w kręgu, wywołując puls energii, który rozświetla pustynię.

Akt II: Przebudzenie Płomienia Ziemi

Pięcioro magów, zjednoczonych w eterycznej przestrzeni Czasu Snu, wyrusza do Egiptu, gdzie w cieniu piramid czeka Płomień Ziemi – legendarny statek kosmiczny pozostawiony przez Córki Gwiazd. Forteca Akademii Gwiazd, zbudowana z obsydianu i pulsująca magią, strzeże tej relikwii, która łączy technologię Strażników Gwiazd z pradawnymi czarami. Statek, choć uśpiony, emanuje aurą mocy, a jego kadłub zdobią symbole przypominające hieroglify i gwiazdozbiory.

Każdy z magów wnosi swoją tradycję, by przebudzić Płomień Ziemi. Tugan, bijąc w bęben, przywołuje duchy przodków, które wzmacniają rdzeń statku energią Syberii. Zafira, rysując veve dla Papy Legby i Ogouna, poświęca statek loa, nadając mu ochronę przed mrokiem. Liang, z talizmanem Pięciu Elementów, równoważy energię qi, stabilizując reaktor statku. Aeloria, splatając jemiołę z obwodami, łączy statek z duchem natury, a Warrin, w transie Czasu Snu, opowiada historię przodka-kangura, który nadaje statkowi duszę. Gdy rytuał się kończy, Płomień Ziemi budzi się, jego kadłub rozbłyska, a silniki wydają ryk jak pradawna bestia.

Zalthar, wyczuwając ich ruchy, wysyła flotę mechanicznych pająków – statków, które strzelają antymaterią. Pierwsza bitwa rozgrywa się nad Saharą. Zafira, opętana przez Ogouna, prowadzi Płomień Ziemi w szaleńczy taniec, unikając wiązek wroga. Aeloria przywołuje burzę, która zamienia piaski w szkliste tornado, niszcząc dziesiątki pająków. Tugan, w transie, wysyła ducha niedźwiedzia, który rozrywa kadłuby wrogich maszyn. Liang kieruje plazmą z dział statku, a Warrin, w Czasie Snu, osłabia wrogów, sprawiając, że ich piloci śnią o porażce.

Lecz Zalthar ma asa w rękawie: szpiega. Jest nim renegatka Merity, wygnana adeptka Córek Gwiazd, która sprzymierzyła się z tyranem, pragnąc zemsty. Przenika na pokład Płomienia Ziemi jako iluzja, kradnąc kryształ Czasu Snu Warrina. Bez niego statek traci duszę, a magowie zaczynają tracić wiarę.

Akt III: Zdrada i odkupienie

Merity, używając skradzionego kryształu, otwiera portal do fortecy Zalthara w Pasie Oriona. Flota tyrana wciąga Płomień Ziemi w pułapkę, otaczając go rojem pająków. Magowie są na skraju porażki, ale Zafira, wzywając Barona Samedi, ducha śmierci, odkrywa zdradę Merity. W konfrontacji na mostku Zafira nie walczy – zamiast tego oferuje Merity odkupienie. „Loa wybaczają, jeśli masz odwagę,” mówi. Merity, poruszona, zwraca kryształ, ale płaci cenę: Baron Samedi zabiera ją do krainy duchów, by odpokutowała.

Z odzyskanym kryształem Warrin przywraca duszę statku. Magowie łączą siły w rytuale, który scala ich tradycje: Tugan bije w bęben, Zafira tańczy z veve, Liang recytuje taoistyczne zaklęcia, Aeloria śpiewa celtycką pieśń, a Warrin opowiada historię Czasu Snu o przodku, który pokonał ciemność. Ich magia tworzy świetlistą sieć, która niszczy flotę Zalthara i otwiera drogę do jego fortecy.

Akt IV: Starcie z tyranem

Forteca Zalthara to czarna sfera, pulsująca jak umierająca gwiazda. W jej sercu magowie stają przed tyranem – bezkształtną masą cienia, która wysysa światło. Zalthar szydzi: „Wasza magia to iskry wobec mojej wieczności!” Ale magowie są gotowi. Tugan wysyła ducha orła, który rozrywa cienie Zalthara. Zafira, z mocą Ogouna, tnie jego esencję maczetą. Liang przywołuje smoka z Pięciu Elementów, który zieje plazmą. Aeloria splata jemiołę w sieć, która więzi tyrana, a Warrin, w Czasie Snu, opowiada historię jego klęski, osłabiając jego wolę. W kulminacyjnym momencie magowie łączą swoje amulety, talizmany i kryształy w jeden rytuał. Tugan prowadzi trans, Zafira otwiera bramę loa, Liang równoważy energię, Aeloria śpiewa o gwiazdach, a Warrin zamyka opowieść Czasu Snu. Ich połączona magia tworzy eksplozję światła, która rozrywa Zalthara na atomy, a jego forteca rozpada się w pył. Płomień Ziemi ledwo ucieka, nim Pas Oriona zapada się w supernową.